․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Իսկ նրանցից հետո ահավասիկ իմ դեմ
Մի ձեռք, որ զորություն է տալիս գրչիս — 190
Մեր պատմության գրքից դարձնում է մի թերթ
Եվ բացում է էջը նախավերջին,—
Եվ հանդես են գալիս — անկերպարանք անդեմ —
Երեկվա մեր տերերը չնչին։—
Օ, վաշխառու ճորտե՛ր, հացկատակնե՛ր, մթին 195
Սերմանողներ քամու ու մուրացկանության,—
Մեզ ժառանգած գանձի օ, վատնիչներ հետին,
Որ ափերում հեռու ձեզ ապաստան գտած —
Կերտեցիք դղյակներ ու ապարանքներ,
Մեր անունից մրրիկ սերմանեցիք — 290
Եվ այսօրվա ձեր խեղճ ոչնչությանն անգետ
Վերջին խարիսխը մեր
Վաճառքի հանեցիք...
Եվ կործանվեց ձեր փառքը։— Ապարանքները ձեր
Միրաժների նման անապատի 205
Անէացան մի օր — և ո՛չ մի ձեռք
Չդրոշմեց ձեր հետքը պատմության ճակատին․․․
Որպես փոշի — անցաք, որպես քամի,
Եվ ո՛չ մի, ո՛չ մի մատյան
Չի նշելու երբեք ձեր ցնորքը անհիմն 210
Իր էջերում անջինջ ու անհատյալ․․․
Անէացավ ձեր փառքը։— Եվ այն, որ դեռ ունեք
Աշխարհի բոլոր հեռուներում —
Կկործանվի մի օր ամենուրեք
Եվ գալիք պայծառ օրերում 215
Ո՛չ մի գուսան երբեք իր երգերում հնչեղ
Չի կարդա նզո՛վք անգամ ձեզ,—
Դուք, որ միայն ոգու խեղճություն եք ցանել