85
Օ՜, արեգա՛կ, ելած այս երեկո՝
Մեր դաշտերում հասնող քաղաքների վրա,—
Օ՜, Արևմո՛ւտք մեռնող, ուր ցերեկով
Լուսիններ են ելնում — մահաբեր ու մռայլ...
Օ՜, Արևմո՛ւտք շռայլ, ուր արքաները ծեր, 90
Ուր արքաները կուռ ոստանների,
Շռայլության, արյան սերմանողներն անեզր.
Արքաները Ոսկու Տների
Կախաղան են ելնում ու կործանում իրենց․
Ինչպես հետին դահիճ, կամ ավազակ,— 95
Օ՜, Արևմո՛ւտք այսօր ուռճանում են քո մեջ
Փոթորիկնե՜ր, հողմե՜ր, ուրագաննե՜ր անշեջ,—
Եվ երգում է քեզ մահը — ահազանգ...
Օ՜, Արևմո՛ւտք շռայլ,— ցնցոտինե՜ր,
Ցնցոտիննե՜ր հագած բազմություններ մեռնող... 100
Օ՜, հոգևար, բայց բո՛րբ բազմություններ,
Որ կերտելու եք վաղը — մեզ պես — աշխարհ մի նոր...
Օ՜, առավո՛տ, որ հին Արևմուտքում
Ուռճանում ես՝ մեր բորբ արեգակից վառված,
Մեր պայքարի, մեր մեծ ընդվզումի հետքով 105
Արևմուտքում ծագող, о՜, արեգա՛կ անմար... ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Նրանք գալիս են գյուղերից ու քաղաքներից,
Գալիս են հանքերից,
Գործարաններից, 110
Գալիս են երկրի հեռավոր ծայրերից,
Գալիս են բոլո՛ր վայրերից։—
Ղեկավարի կանչին, սերունդների կոչին
Գալիս են նրանք միլիոններով,—
Աշխատանքի այս մե՜ծ զորակոչին 115
Գալիս են երկաթյա
