Երբ եկավ հանկարծ զեկուցողը — և
Ժողովն սկսվեց։— Ինքը անկյունում
Կծկված` մի փոքր արհամարհական 220
ժպիտը դեմքին` նայում էր նրան։—
Ի՞նչ էր սպասում այդ հավաքույթից
Ինքը — թվում է, թե պարզ է, առանց
Երկար խոսքերի։— Մի պաշտոնական
Զեկուցում, հետո վաղուց պատրաստված 225
Մի բանաձևի քվեարկություն —
Եվ ուրիշ ոչինչ։— Մութ, մեռյալ մի գործ,
Որ փաթաթվում է այդ անգրագետ
Խեղճերի վզին, որպես մի վերին,
Անխուսափելի կամքի ցանկություն... 230
Այդպե՛ս էլ կարծես սկսվեց։— Նախ նա,
Այդ զեկուցողը, հայտնեց, որ իրենց
Սոցմրցության են կանչել` Լենինի
Քաղաքից` հսկա մի գործարանի
Բանվորները... (Նա այդպե՛ս էլ ասեց` 235
«Լենինի քաղաք», և ոչ — Լենինգրադ,
Ինչո՞ւ — չգիտեր ինքն էլ երևի...) —
Խոսեց նա հետո մրցության մասին,
Դրա էության,— բերեց ցիտատներ
Լենինից, Մարքսից և Ստալինից,— 240
Եվ հետո անցավ սոցիալիստական
Շինարարության հնգամյա հսկա
Պլանին։ Բերեց մի քանի թվեր,
Հետո անպաճույճ, պարզ, հասկանալի
Խոսքերով պատմեց, նկարագրեց 245
Աշխատանքները նա այդ վիթխարի —
Եվ հանկարծ ի՛նքն էլ նկատեց, որ մի
Ինչ–որ անսովոր, խոր լարվածությամբ
Լսում են ահա բոլորը նրան,—
