Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/237

Հետո, որոշեց սպասել, որպեսզի ինք անձամբ պետք եղած խորհուրդները տա երիտասարդին։

Կես ժամ ետքը Սերգիս եկավ։

− Նորե՞ն եկեր ես, տեր պապա,− գոչեց՝ քահանան տեսնելով։

− Այո, օրհնած, եկա ավետիս մը տալու։

− Ի՞նչ կա որ․․․

− Ղուկաս էֆենտին այսօր անպատճառ ձեզ տեսնել կուզե կոր, Պոլիս, իր գրասենյակը։

− Զիս ի՞նչ պիտի ընե։

− Կերևա, որ սա խնդրին կարգագրությանը համար պիտի համաձայնի, թեև ինք ատանկ բան մը չըսավ, բայց ես իր խոսքերեն այնպես հասկցա։

− Աղեկ, աղեկ, կերթանք, կտեսնվինք,− պատասխանեց երիտասարդը խոժոռ դեմքով մը։

− Միայն թե, զավակս,− վրա բերավ քահանան,− կրցածիդ չափ անույշ վարվե հետը և նայե, որ վեր վար բանի մը կապես ու գործը կարգադրես լմննա, որովհետև այդ մարդը բարկացնելու չի գար։

− Ես գիտեմ ինչպես վարվելու է այդ տեսակ թշվառական սրիկաներուն հետ, դուն բնավ հոգ մի ըներ,− գոչեց Սերգիս, որ Ղուկաս էֆենտիի այս հրավերեն գուշակած էր վաճառականին տագնապը։

− Ատ ի՞նչ խոսքեր են, օրհնած,− գոչեց Տ. Կիրակոս դողահար,− միթե կարելի՞ բան է Ղուկաս էֆենտիի պես հարուստ, ազդեցիկ, պատվավոր վաճառականի մը մասին ասանկ նախատական խոսքեր ընել։

− Պատվավոր մարդը անմեղ աղջիկներ չբռնաբարեր ու ետքն այ զավակովը միասին երեսի վրա չձգեր,− պատասխանեց Սերգիս խստությամբ։

Քահանան տեսնելով, որ հաշտարար խորհուրդները ոևէ ազդեցություն չպիտի ունենային, անօգուտ համարեց խոսքը ավելի երկարել և մեկնեցավ։

Երիտասարդը չափազանց ուրախ էր Ղուկաս էֆենտիի կողմե եկած հրավերին համար։

− Այս մարդը կվախնա կոր,− մտածեց ինքնիրեն,− քանի որ 150 ոսկին տվավ՝ 500-ն ալ պիտի տա, միայն թե խնդիր մը