Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/255

կանցնենք, մինչև մերինին Փարիզեն գալը… ինչպե՞ս առաջ այս խելքը չըրի։

Գալով գործի մասին, Ղուկաս էֆենտի շուտով այդ խնդիրն ալ կարգադրեց։ Ուղղակի գնաց իր բարեկամին՝ Քերովբե էֆենտիի գրասենյակը և ըսավ.

− Դուն կարծեմ Սամսոնի մեջ գործ մը հաստատած ես․․․

− Այո,− պատասխանեց Քերովբե էֆ․,− գործակալ մը ունիմ, որուն միջոցով ապրանք կառնենք ու կծախենք։

− Գո՞հ ես իրմե։

− Այո, քանի մը տարի է գործիս մեջն է և միշտ հավատարիմ գտնված է։

− Օգնականի պետք չունի՞։

− Ղուկաս էֆենտի, օգնականը ի՞նչ պիտի ընե, արդեն եղած գործը ի՞նչ է որ․․․

− Չէ, ես ձեռքիս տակ մեկը ունիմ տե՝ անպատճառ գործի մը դնել կուզեմ կոր, սանկ 8−10 ոսկի ամսականով։

− Ութը տաս ոսկի՜,− գոչեց Քերովբե էֆենտի,− այդչափ դրամ ո՞վ կրնա տալ։

− Դուն ատ ըսած մարդուս գործ մը ստեղծե տե՝ դրամի խնդիրը դյուրին է։

− Եթե երկու երեք ոսկի ամսականով գոհ ըլլա, ինչ որ է, ձեր խաթերը համար՝ ղրկենք, թեև ավելորդ մարդու պետք չունիմ։

− Լավ, լավ, դուն երեք ոսկին տուր, յոթը ոսկին ալ ես կուտամ, կլմննա։

− Ատոր ըսելիք չի կա։

− Ուրեմն համաձայնեցանք, այնպես չէ՞։

− Կարելի՞ է, որ ձեր փափաքը չկատարվի,− ըսավ Քերովբե էֆենտի, շողոմական ձայնով մը։

− Բայց,− շարունակեց Ղուկաս էֆենտի,− չըլլա որ մարդը կասկածի թե ես եմ ամսականը տվողը, դուն պիտի ըլլաս զինքը ղրկողը և միմիայն քու պաշտոնյադ պիտի համարվի։

− Հասկցա, հասկցա,− ըսավ Քերովբե էֆենտի, սակայն բան մը չէր հասկցած։

Ղուկաս էֆենտի այսպես գործը կարգադրելե ետքը, կվերադառնար սենյակ։

Հետևյալ առտու քենին նորեն կուգա։

− Ի՞նչ լուր,– կհարցնե վաճառականը։