− Ինչո՞ւ համար…
− Որովհետև էրիկդ հոն գործ չունի…
− Ինչպե՞ս գործ չունի, հապա ո՞ւր է իր գործը, ինչո՞ւ տասը ոսկի ամսական կառնե կոր…
− Էրկանդ գործը և այդ գործին համար առած տասը ոսկի ամսականը մինակ քենե հեռու ըլլալն է հիմա, հասկցա՞ր… այն օրը, որ միասին ըլլաք, գործն ալ կդադարի…
Եվ վաճառականը, այս խոսքին վրա, քիթեն տակեն խնդալով օղիի գավաթը պարպեց, հետո կրկին գավաթները լեցուց և մին Երանիկին հրամցուց։
− Չեմ հասկնար կոր ըսածդ,− պատասխանեց Երանիկ գավաթը առնելով և իրավ ալ Ղուկաս էֆենտիի խոսքերը տարօրինակ կթվեին իրեն։
− Ի՞նչ կա չհասկնալիք…
− Բայց ինչո՞ւ գործը պիտի լմննա կամ ամսականը դադրի իմ երթալովս, ատիկա ի՞նչ կարևորություն ունի Քերովբե էֆենտիի համար…
− Կտեսնամ, որ շատ միամիտ ես եղեր,− պատասխանեց վաճառականը,− ես քեզի ավելի խուռնազ կկարծեի, ուրեմն կկարծես, որ Քերովբե էֆենտին իրավցնե պե՞տք ունենալու համար էրիկդ Սամսոն ղրկեց ու տասը ոսկի ամսական կապեց… քա պարզապես իմ խաթերս համար ատանկ ձևացուց… անիկա ոչ մարդու պետք ունի, ոչ ալ ատանկ գործի մը համար տասը ոսկի կուտար, այսչափ չկրցա՞ր հասկնալ…
Երանիկ այս հայտնութենեն շփոթեցավ, բայց հանկարծ կասկած մը ծագեցավ մտքին մեջ։ Գուցե Ղուկաս էֆենտի դիտմամբ այդպես կըսեր զինքը իր դիտավորութենեն ետ կեցնելու համար, որովհետև գիտեր թե իր քեռայրը ընդունակ էր, իր նպատակին հասնելու համար, ամեն տեսակ միջոցներ գործածելու։ Բայց իր կասկածը հայտնի չըրավ և այնպես մը ձևացուց թե կատարելապես հավատացած էր վաճառականին խոսքերուն և համակերպիլ ձևացուց իր ճակատագրին։
− Ըսել է, որ եթե Սամսոն երթալու ըլլամ, գործն ալ, ամսականն ալ պիտի դադրին…
− Կարծեմ թե Երանիկ հանըմը իր էրկանը հետ քեյֆ պիտի ընե տեյի՝ Ղուկաս էֆենտին տասը ոսկի ամսական վճարելու պետք չունի,– պատասխանեց վաճառականը ամենայն կոպտությամբ։
