և իրենց աղջիկը Հերմինե, վայելուչ արդուզարդով մը ալ ավելի դուրս ցայտեցված իր հրաշալի գեղեցկությունը։
Հերմինե սիրալիր կերպով համբուրվեր էր իր բարեկամուհիին՝ Ռոզիկի հետ, որ ալ իր հաղթության վրա գրեթե ապահով, վաներ էր սրտեն իր հավանական ոսոխին մասին զգացած տեսակ մը ատելությունը և զվարթ քաղցրությամբ մը կտեսնվեր հետը։
Ռոզիկ այս գիշեր շատ պատճառներ ուներ վերջնական հաջողության մասին բոլորովին վստահ ըլլալու։ Ճաշեն առաջ Լևոնին հետ կրկին պահ մը առանձնացած էին հյուրասրահի կից փոքրիկ խուցը, տիկին Թագուհիի և Ղուկաս էֆենտիի բարյացակամ մեղսակցությամբը։
Այս անգամ Լևոն ավելի համարձակ ու հանդուգն եղած էր, համբույրներ փոխանակված էին ու նույնիսկ ծունկերուն վրա առած էր աղջիկը, որ իր ընդունած պատվերներուն համաձայն, ընդդիմություն չէր ըրած երիտասարդին ցույց տված տռփական բորբոքումներուն։
Եվ առանձնության մեջ հրայրքի գինովության միջոցին, Լևոն վերջապես իր սերը հայտներ էր և ըսեր էր, որ քանի մը օրեն պիտի գային՝ իր մոր հետ՝ պաշտոնապես իր ձեռքը խնդրելու։ Այս հավաստումը ալ ավելի թույլատու ըրած էր Ռոզիկը, որ բոլորովին աչքն էր գոցեր երիտասարդին քիչ մը չափազանց անպատկառություններուն… չէ՞ մի որ իր կինը պիտի ըլլար քիչ օրեն, քանզի Լևոն ըսած էր, թե նշանտուքեն մեկ շաբաթ ետքը պիտի ամուսնանային, որովհետև իր գործերը չէին ներեր երկար ատեն Փարիզեն հեռու մնալ։
Ու, հետո, խոսեր էին իրենց ապագային մասին, Փարիզ անցընելիք կյանքերնուն վրա, բոլոր այն հաճույքներուն՝ որոնք իրենց կսպասեին… ճաշի հրավերը հանկարծ ընդհատեր էր երկու սիրահարներու երազանքը։ Ճաշը շատ երկար տևած էր և հազիվ թե սեղանեն ելած՝ հյուրերը սկսեր էին գալ ու ալ անկե ետքը Ռոզիկ չէր կրցած նորեն առանձնանալ Լևոնի հետ, նույնիսկ միջոց չէր գտած իր մոր հաղորդելու մեծ ավետիսը, նշանտուքին լուրը։ Բայց տիկին Թագուհի աղջկա դեմքին վրա ճառագայթող անճառ ուրախութենեն կռահած էր, որ վճռական քայլ մը առնված էր և անհամբեր կսպասեր հյուրերու երթալուն՝ որպեսզի տեղն ի տեղոք ամեն բան իմանա։
Կիրակի օրվընե ի վեր Ղուկաս էֆենտի նորանոր
