Գարեգին առանց այս հարցումին պատասխանելու, գրպանը խառնեց և նամակ մը հանելով տվավ սպասավորին և ըսավ.
− Այս նամակը էֆենտիին գալուն պես իրեն հանձնե։
− Շատ աղեկ,− պատասխանեց մյուսը,− ըսե՞մ որ այսօր չպիտի կրնաս գալ։
− Պետք չկա ըսելու, արդեն նամակիս մեջ գրած եմ։
− Լա՛վ, գալուն պես կուտամ։
Գարեգին մեկնեցավ, մինչ սպասավորը ինքնին կըսեր.
− Ի՞նչ ունի մյուսյու Գարեգինը, իրարանցումի մեջ կերևա…
Արդարև երիտասարդը, հակառակ իր ջանքերուն, չէր կրնար պաղարյունությունը պահել։
Հազիվ կեսօրին գրասենյակ եկավ Հակոբ էֆենտին և իսկույն սպասավորին ըսավ.
− Մյուսյու Գարեգինին ըսե, որ գա։
− Մյուսյու Գարեգին այսօր հոս չէ,− պատասխանեց սպասավորը։
− Ի՞նչպես,− գոչեց վաճառականը զարմացած։
− Առտուն կանուխ եկավ և ըսավ, որ անակնկալ գործի մը պատճառով այսօր բացակա պիտի ըլլա և այս նամակը տվավ, որ ձեզի հանձնեմ։
Այս ըսելով սպասավորը սեղանին վրա դրավ երիտասարդին տված նամակը և դուրս ելավ սենյակեն։
Վաճառականը դժգոհ կերպարանքով մը նամակը առավ, պահարանը պատռեց և թուղթը բանալով հետևյալը կարդաց.
«Ազն. Հակոբ էֆ. Սամիկյան,
«Մեր շաբաթ օրվան տեսակցութենեն ետքը, դժբախտաբար այլևս անկարելի պիտի ըլլա ինծի համար ձեր քով պաշտոնավարել։
«Ձեր հավակնությունը՝ որով կուզեք իմ ձեր մոտ ունեցած պաշտոնես դուրս միջամտել իմ անհատական համոզումներուս և հանրային գործունեությանս վրա, անընդունելի է ու չեմ կարող այսպիսի քմահաճույքի մը գլուխ ծռել, որովհետև միշտ անձնական արժանապատվությունս ավելի բարձր նկատած եմ, քան հացի խնդիրը։
«Պետք չունիմ ըսելու, թե որքան հարգած եմ ձեզ մինչև ետքը։
Իմ տասնամյա հավատարիմ ծառայությունս մեծագույն և
