− Ողջ ըլլա։
Այս պայմանագրական հառաջաբանեն ետքը, Մարգար էֆենտի անհամբեր՝ իսկույն ուզեց իր այցելության շարժառիթին գալ։
− Ձեր գլուխը քիչ մը ցավցնելու եկած եմ, Սրբազա՛ն,− ըսավ։
− Քավ լիցի, խե՞ր է։
− Մեր թաղին խնդիրներուն վրա կուզեմ խոսիլ։
− Ձեր թաղին մեջ խնդի՞ր ունիք,− հարցուց Պատրիարքը անտարբեր դեմքով մը։
− Ճանըմ, Սրբազան, չե՞ք գիտեր։ Ամիսներե ի վեր Թաղական Խորհրդին պատճառավ թաղը տակնուվրա կըլլա կոր…
− Դուք ո՞ր թաղը կբնակիք։
− Ք. Թաղը չե՞մ, Սրբազան։
− Հա, հո՞ն եք, չէի գիտեր։
Վաճառականը դժգոհության աննշմարելի շարժում մը ըրավ։ Պատրիարքին՝ իր նստած տեղը չգիտնալը տեսակ մը արժանապատվության վիրավորանք էր իրեն համար։
− Էյ, ի՞նչ է այդ թաղականի խնդիր ըսածդ,− հարցուց վաճառականին։
− Խնդիրը Վարչության սեղանին վրա դրված է, անշուշտ գիտնալու եք,− ըսավ Մարգար էֆ. որ հետզհետե կբորբոքեր տեսնելով իր խոսակցին պաղարյուն անտարբերությունը։
− Վարչության սեղանին վրա այնքան խնդիրներ կան որ կրնա՞մ ամենքն ալ մի առ մի հիշեր․․․ փառք աստծո, ամեն թաղ իր խնդիրը ունի… ձերինը քանի՞ տարվան բան է։
− Սրբազան, մեկ երկու ամսվան խնդիր է։
− Հա՞, դեռ շատ նոր է եղեր,− գոչեց Պատրիարքը թեթև ծիծաղով մը, մենք Վարչության սեղանին վրա թաղային անանկ խնդիրներ ունինք, որ տարիներե ի վեր կծեծվին ու տակավին լուծում չեն ստացած։
− Բայց, Սրբազան, մեր խնդիրը անպատճառ հիշելու եք, որովհետև Վարչությունը քանիցս զբաղեցավ անով։
− Իրա՞վ կըսես։
− Որովհետև մեր թաղեցիներեն բազմաթիվ ստորագրությամբ հանրագրություն մը մատուցվեցավ Վարչության՝ Թաղական Խորհրդի կարգ մը արարքներուն դեմ բողոք։
− Բողոքի այդ հանրագրություններն ալ շատ են… ամեն թաղեն կուգան։
