առտուն Բերա ելած էի, այդ ժամուն իսկ լեցուն հաճախորդ կար։
− Այնպես է,− պատասխանեց տիկին Սաթեն։
− Կերևա որ ապրանքները թե աժան են և թե լավ տեսակեն։ Դուն ընդհանրապես հոնկե՞ առուտուր կընես։
− Քիչ անգամ…
− Այսօր գացի՞ր։
− Գացի, բայց բան մը չգնեցի…
− Վերի հարկն ալ շնորհքով թեյարան մը ունի։
− Այո՛ միայն թեյարան չէ… անուշեղեններ, նվագ ալ կա եղեր։ Ես ալ թեյ մը խմեցի այսօր…
− Բազմություն կա՞ր։
− Չէ՛, այդ ժամուն բազմություն չըլլար, ընդհանրապես ժամը հինգեն ետքը կուգան եղեր։
− Ըսել է ծանոթի չհանդիպեցար։
− Չէ՛,– պատասխանեց տիկին Սաթեն։
− Բնավ մեկու մը հետ չխոսեցա՞ր։
− Որո՞ւ հետ կուզես որ խոսիմ։
− Կրնա ըլլալ, որ ներս մտած կամ դուրս ելած ատենդ ծանոթի մը հանդիպած ըլլաս…
− Զարմանալի խոսքեր։
− Զարմանալի խոսքե՞ր կերևան կոր քեզի,− գոչեց վաճառականը հանկարծ իր շեշտը փոխելով։
− Բայց միտքդ ի՞նչ է, բացե ի բաց խոսե,− ըսավ տիկին Սաթեն, ինքն ալ ձայնը բարձրացնելով։
− Ոևէ միտք չունիմ, միայն սա գիտեմ, որ սուտ կխոսիս կոր…
− Ի՞նչ ըսիր։
− Սուտ կխոսիս կոր,– կրկնեց վաճառականը բարկութենեն դողդողացող ձայնով մը։
Տիկին Սաթեն հանկարծ շառագունեցավ։ Զգաց, թե փոթորիկը պիտի պայթեր, բայց տակավին որոշապես չէր գիտեր անոր պատճառը, միայն տարտամ կասկած մը ծայր կուտար մտքին մեջ։
− Կաղաչեմ, որ բացե ի բաց խոսիս և բացատրես, թե ինչ բանի մեջ սուտ խոսած եմ,– ըսավ զսպված բարկությամբ մը։
Մարգար էֆենտի ինքն ալ հուզված ոտքի ելավ։
