− Իրավունք ունիք, չարախոսությունը գեշ բան է,− պատասխանեց Գարեգին։
− Այս չափն ալ ըսի նե՝ քեզի սիրելուս համար է, սրովհետև գիտեմ, որ դուն պարկեշտ ու պատվավոր երիտասարդ մըն ես, ու չես ուզեր անպատիվ մարդոց հետ հարաբերություն ունենալ։
− Շնորհակալ եմ ձեր գնահատութենեն, միայն թե ես ի՞նչ դեր ունիմ այս գործին մեջ։
− Չէ՞ մի որ Թաղական Խորհուրդին մեջ քով քովի կնստիս կոր Մարգար էֆենտիին ու Միհրանիկ էֆենտիին հետ։
− Ատո՞վ ինքզինքս անպատված կըլլամ կոր։
− Ճանըմ, հիմա ինչ որ ըսեմ՝ անօգուտ է… օր մը ամեն բան կիմանաս, դեռ ուրիշ շատ բաներ ալ։
− Շիտակը հետաքրքրությունս կշարժեք կոր,− ըսավ երիտասարդը,− կերևա, որ ծանրակշիռ բաներ իմացած եք Մարգար էֆ.-ի մասին։
− Շատ ծանրակշիռ․․․
− Ապահո՞վ աղբյուրե։
− Աչքովը տեսնողը պատմած է․․․ ասկե ապահովը կըլլա՞․․․ բայց գոցենք այս խոսքերը, դուն հիմա Մարգար էֆենտիին կուսակիցը կհամարվիս, թերևս չես ուզեր, որ աննպաստ բաներ ըսեն անոր համար։
− Կաղաչեմ, Պողոս էֆենտի, ինծի այդ տեսակ զգացումներ մի վերագրեք, կկրկնեմ, ես Մարգար էֆենտիի կուսակիցը չեմ կրնար ըլլալ, ես պարզապես անոր պաշտոնակիցն եմ Թաղ․ Խորհուրդին մեջ, ուրիշ ոչինչ։
− Ան չէ, ամմա բնավ Մարգար էֆենտիին տունը գացի՞ր։
− Անդամ մը միայն… դիվանը կազմելու համար նախնական գումարում մը ունեցանք իր տանը։
− Միհրանիկ էֆ.-ն ալ հո՞ն էր…
− Այո, հոն էր։
− Տիկին Սաթե՞նն ալ ներկա էր այդ գումարումին։
− Չէ, տիկին Աաթենր ներկա չէր։
− Բնավ զինքը չտեսա՞ք։
− Հետո, գործնրնիս լմնցնելե ետքը մեծ սալոնը գացինք թեյ խմելու, այն ատեն տեսանք տիկին Սասանյանը, որ տիկին Նվարդին հետ էր։
− Էյ, բան մը չնշմարեցի՞ր բնավ։
