Էջ:Yervand Otyan, Collected works (Երվանդ Օտյան, Երկեր).djvu/589

− Անանկ է նե իմզադ դիր նայինք։

− Ես գրել կարդալ չեմ գիտեր։

− Մեոհյուրդ կոխե։

− Մեոհյուրս քովս չէ։

− Վնաս չունի, թող վաղը ըլլա։

− Պեն էոյլե խամուր իշլերինե գարըշմամ,− պատասխանեց սրճարանապետը հեռանալով երկու երիտասարդներու քովեն։

− Ես անոր ստորագրել կուտամ,− խոստացավ Սիսակ։

− Եղբա՛յր, փոխանակ ուրիշները համոզելու, նախ դուն ստորագրե,− պնդեց ուսուցիչը։

− Ինծի մի ստիպեր, ես չեմ կրնար ստորագրել, անձնական շահուս կդպչի։

− Ինչո՞ւ համար։

− Որովհետև մեր վաճառատան տերը Մարգար էֆ-ին բարեկամն է, հիմա հասկցա՞ր… ամեն բան ըսել մի տար ինծի։

− Այդ տարբեր բան,− պատասխանեց ուսուցիչը,−քանի որ անձնական նկատումներ ունիս, չեմ ուզեր, որ իմ պատճառովս վնասի ենթարկվիս։

− Ես անանկ բաներու կարևորություն չեմ տար, բայց ի՞նչ ընեմ, սպիպված եմ։

− Չեմ մեղադրեր քեզի։

− Հավատա, որ եթե ուրիշե կախում ունեցող մեկը չըլլայի, ոչ թե միայն կստորագրեի, այլ թուղթը գրպանս կդնեի և ես դուռնե դուռ պտտելով ստորագրություն կհավաքեի։

− Գիտեմ այդպես ըլլալը։

− Ես քեզ եղբոր պես կսիրեմ, կյանքս ուզես՝ կզոհեմ քեզի համար… գնա ծովը նետվե ըսե՛, նետվիմ, բայց դժբախտաբար անկախ չեմ։

− Ինչ որ է, վնաս չունի,− ըսավ ուսուցիչը,− հարկավ թաղին մեջ 40-50 հոգի պիտի գտնեմ, որոնք չպիտի մերժեն ստորագրել, արդեն այդչափը բավական է ինծի։

− 40-50 ստորագրության խո՞սքը կըլլա,− գոչեց Սիսակ,− 405-500 կրնաս հավաքել… Միրիճան աղային գացի՞ր․․․

− Չէ՛, եղբայր չէ՛, դեռ մարդու չգացի,− գոչեց Թորգոմ անհամբեր դեմքով մը։

− Մի բարկանար, բարեկամս, ես քեզ սիրելուս համար է, որ կհարցնեմ,– ըսավ Սիսակ սրտմտած,− կուզես գնա, կուզես մի