ի վիճակի չեմ վճարելու… եթե դրամ ունենայի, ձեզի բնավ խոսքն անգամ չէի ըներ:
− Գիտեմ այդպես ըլլալը, ի՞նչ պիտի տրվի ան ըսե՛…
− Առ այժմ հինգ ոսկի,– կմկմաց ուսուցիչը։
− Առ այժմ,− գոչեց Պողոս էֆ,− ի՞նչ կնշանակե ատիկա…
− Այսինքն գործը լմնցնելե ետքն ալ պզտիկ վճարում պիտի ընենք…
− Բայց այդ գումարը շատ չէ՞…
− Ես ալ նույն դիտողությունն ըրի, բայց հետո համոզվեցա, որ շատ չէ, որովհետև բացառիկ ծախքեր ալ կան ըլլալիք։
− Ի՞նչ բացառիկ ծախք։
Ուսուցիչը բացատրեց, ինչ որ ըսած էր Ճանիկ։
− Անանկ է յա,− հավանություն տվավ Պողոս էֆ,− միայն թե նորեն շատ դրամ է 10 ոսկին, գործի մը համար, որուն հաջողությանը ապահով չենք։
− Այդ մասին բնավ կասկած մի ունենաք, հանրագրությանը պիտի ստորագրվի,− հավաստեց պր. Թորգոմ։
− Դուն կերաշխավորե՞ս։
− Անշուշտ, ասկե զատ ձեր տալիք դրամը պարզ փոխառություն մը պիտի ըլլա։
− Ինչպե՞ս…
− Այդ գումարը ես ձեզի պիտի վերադարձնեմ մաս առ մաս, երբոր պաշտոնս սկսիմ ձեր քով։ Օրինակի համար ամսականիս քառորդը ատոր կհատկացնենք։
− Ատիկա դյուրին է, միայն թե գործը հաջողեր։
Եվ վաճառականը քովը դրված դրամարկղը բացավ և հինգ ոսկինոց պանքնոտ մը տվավ ուսուցչին։
− Նայե, որ գործը հաստատ հիման վրա դնես,− խրատեց,– ես քու տեղդ ըլլամ ամբողջ դրամը այդ մարդուն չեմ հանձներ… առ այժմ ոսկի մը կուտամ, թող 10-12 ստորագրություն հավաքե, անկե ետքը դարձյալ ոսկի մը կառնե։
− Կջանամ ձեր ըսածին պես ընել,– պատասխանեց ուսուցիչը։
− Քանի՞ օրեն կխոստանաս կոր գործը լմնցնելու։
− Առ առավելն 10 օրեն։
− Եթե երկու շաբաթը անցնի՝ ալ բանի մը օգուտ չըներ։
− Ես գլխուն վրա պիտի հսկեմ։
