այնպես կենթադրեր, որ Ճանիկ ստորագրություն հավաքելու զբաղած էր, մինչդեռ սրճարանը նստած թուղթ կխաղար։
− Գոնե 70-80 ստորագրություն հավաքած ըլլար, ես ալ իմ կողմես 30-40 հատ կհավաքեի ու գործը կլմննար,− մտածեց։
Եվ սակայն հետևյալ առտու Ճանիկ չերևցավ և այս պատճառավ ալ ավելի Թորգոմի մտատանջությունը ավելցավ։
Մինչև իրիկուն թաղին մեջ իզուր փնտռեց զայն։ Ոչ ոք կրցավ տեղեկություն մը տալ իր մասին։
− Ուրիշ տեղ մը գացած ըլլալու է, ըսին մեկ քանիները։
− Թերևս Գարթալ գացած է, երբեմն հոն կերթա, քանի մը շաբաթ կմնա, կարծեմ եղբայր ունի այնտեղ,– հավաստեց մեկը։
− Մագրի գյուղ քրոջը գացած է գուցե,– ըսավ ուրիշ մը։
Բոլոր այս բացատրությունները ուրիշ արդյունք մը չունեցան՝ այլ եթե Թորգոմի մտատանջությունը ավելցնել։
Իրիկունը ուշ ատեն թաղեցի մը եկավ գտավ ուսուցիչը և ըսավ.
− Ճանիկ մեջտեղ ելավ, աչքդ լույս։
− Ո՞ւր է,– գոչեց Թորգոմ ուրախությամբ։
− Միչոյին գինետունը օղի կխմե կոր։
Թորգոմ իսկույն փութաց ցույց տված սրճարանը։ Արդարև Ճանիկ հոն էր, սեղանի մը քով և բարեկամի մը հետ կճնկեր։
Թորգոմ մոտեցավ իրեն։
− Բարև Ճանիկ աղա,− ըսավ ձայնը բարձրացնելով։
Մյուսը գլուխը վեր առավ և ուսուցիչը տեսնելով ըսավ.
− Աղեկ որ եկար, նստե՛ տեսնենք։
Ուսուցիչը տեղավորվեցավ աթոռի մը վրա։
− Երեկ առտու քեզի սպասեցի չեկար,− ըսավ։
− Ինչպես գայի,− գոչեց Ճանիկ,− ինչպես գայի…
− Ի՞նչ եղավ որ,− հարցուց Թորգոմ։
− Քիչ մնաց գլուխս պիտի պատռեր։
− Որո՞ւ գլուխը։
− Կեցիր որ պատմեմ, նախ օղի մը խմե տեսնենք։
− Կխմեմ, շնորհակալ եմ։
− Վա՜յ շունշանորդի, ասանկ բան գլխուս չէր եկած բնավ։
− Ի՞նչ պատահեցավ տեսնենք… բայց նախ սա մեր հանրագրությունը ի՞նչ եղավ։
− Խնդիրը ճիշտ ատոր վրա է։
