− Եվ վաղը առտու վկայագիրը ստորագրված ու կնքված ինծի կհանձնես։
− Կհուսամ,− պատասխանեց տիկին Սաթեն։
− «Կհուսամը» բավական չէ, ապահով խոսք կուզեմ։
− Սիրելիս, թերևս անակնկալ դժվարություն մը մեջտեղ կելլա․․․ ես ինչ գիտնամ։
− Դուն եթե կամք ընես, կրնաս հաջողցնել, ես վստահ եմ ատոր։
Եվ տիկին Նվարդ այնքան ստիպեց, որ իր բարեկամուհին կրկին ու կրկին խոստացավ ամեն միջոց գործածել իր ամուսինը համոզելու համար։
− Կնոջ անունը Մարթա է, իսկ հիվանդին անունը Գալուստ. Գալուստ Սիսակյան, աղեկ միտքդ պահե։
− Կեցի՛ր, թուղթի մը վրա գրեմ,− ըսավ Սաթեն և այդ երկու անունները նշանակեց։ Հետո գրեց նաև անոնց տարիքը և ուրիշ մեկ քանի անհրաժեշտ ծանոթություններ։
Երբ բոլոր այս գործողությունները լմնցան՝ Մարգար էֆենտիի կինը հարցուց.
− Բայց սիրելիս, ինչո՞ւ գործը կուզես գաղտնի պահել Միհրանիկ էֆ-են։
− Որովհետև ինք պիտի հակառակի,− բացատրեց տիկին Նվարդ,− և պիտի ստիպե, որ ամսականով հիվանդանոց դրվի, քանի որ մորաքույրս քիչ շատ կարողություն ունի…
Տիկին Նվարդ մեկնեցավ, հետևյալ օրը անպատճառ գալու պայմանով։
Իրիկունը կերակուրեն ետքը, երբ Մարգար էֆ. և իր կինը առանձնացան իրենց սենյակը, տիկին Սաթեն ըսավ.
− Այսօր սիրտս այնքան գեշ եղավ, որ չեմ կրնար պատմել։
− Ի՞նչ եղավ,− պատասխանեց Մարգար էֆ. անտարբեր շեշտով մը։
− Սեղանին վրա չդիտեցի՞ր, կերակուր ալ չկրցա ուտել, ախորժակ չունեի։
− Չդիտեցի,− պատասխանեց ամուսինը։
− Ջիղերս բոլոր թունդ ելած են, հիվանդի պես բան մըն եմ։
− Բայց ի՞նչ պատահեցավ,− գոչեց Մարգար էֆենտի անհամբեր։
