փարա չպիտի առնենք ա… պարզապես խեղճ կնոջ մը բարիք պիտի ընենք։
− Աղեկ, բայց լավագույն չըլլա՞ր, որ Միհրանիկ էֆ-ի ստորագրել տանք։
− Անկարելի է, խոսք չե՞ս հասկնար։
− Հա՛, մոռցա, արժանապատվության խնդիրը կա… բայց գոնե ուրիշ թաղականի մը ստորագրել տանք։
− Մինակ քու ստորագրությամբդ ղրկենք նե չըլլա՞ր,− հարցուց տիկին Սաթեն։
Մարգար էֆենտի վայրկյան մը խորհեցավ և ըսավ։
− Կարծեմ կըլլա, ավելի աղեկ է անանկ ընել, քան կեղծ միջոցներու դիմել։
Վաճառականը մեկնեցավ, գոհ և ուրախ, որ օձիքը ազատած էր կնոջ ձեռքեն։
Երկու ժամ ետքը տիկին Նվարդ եկավ և անձկությամբ հարցուց, թե ինչ եղած էր իր գործը։
− Ահավասիկ ուզածդ,− պատասխանեց Սաթեն հաղթականորեն վկայականը բարեկամուհիին կարկառելով։
− Կեցցե՛ս,− գոչեց մյուսը և Սաթենի վիզը նետվելով այտերը համբուրեց։
− Դյուրի՞ն եղավ,– հարցուց։
− Մեկ խոսքիս վրա, անմիջապես կամքս կատարեց,− պատասխանեց Սաթեն։
− Սքանչելի տիպար ամուսին մը ունիս։
− Ինծի հաճույք պատճառելու համար բան մը չմերժեր։
− Շիտակը ես կվախենայի, որ չպիտի հաջողիս։
− Ես խոսք տված բանս կկատարեմ, որովհետե կարողությունս հասած բանին խոսք կուտամ։
− Ինչ որ է շատ շնորհակալ եմ, զիս մեծ մտմտուքե մը ազատեցիր, հիմա թուղթը անմիջապես Խաս գյուղ պիտի ուղարկեմ, որպեսզի այսօր իսկ հիվանդը տանին հանձնեն։
Այս ըսելով տիկին Նվարդ վկայականը բացավ և կարդաց.
− Աս ի՞նչ է,− գոչեց,− ատենադպիրի ստորագրություն չկա։
− Ի՞նչ ընենք, ատենադպիրը էրիկդ է և չուզեցիր, որ էրիկդ իմանա։
− Աղեկ, բայց վասն ատենադպիրի ստորագրություն մը դնելու է այստեղ։
