Ընթացք հողի համար հեղված արյան
| ← Խոսք առ Կոմիտաս Հակոբյան | Վարդան Հակոբյան |
Ճշմարիտ խոսքի դժվարին ճամփով → |
ԸՆԹԱՑՔ ՀՈՂԻ ՀԱՄԱՐ ՀԵՂՎԱԾ ԱՐՅԱՆ
Արցախյան գոյամարտում զոհված
իմ կրտսեր գրչախպորը՝
բանաստեղծ Կոմիտաս Հակոբյանին
Հայոց զինվոր, անհաղթ զինվոր, զինվոր պատվի, հպարտությա՛ն,
Մեր ամեն մի դժվար երթում մեր մեջ է քո շունչն անվեհեր.
Հերոսական քո սխրանքով ճամփորդ դարձար հավերժության
Եվ անունդ՝ սրբագործված, մեր ճակատի պսակն է վեհ։
Դու խոսում ես հիմա ինձ հետ՝ ուրի՜շ բառով... Հասկանում եմ
Եվ լավ գիտեմ, որ քո բառին չի հասնի իմ խոսքը երբեք,
Քո արյա՛մբ է հաստված քոնը... Սակայն ես քեզ խոստանում եմ,
Հեղված արյան ուղղությամբ է միշտ հոսելու մեր ամեն երգ...