Թալիսման
Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի
Թալիսման
Այնտեղ, ուր միշտ ծովն է խաղում
Ժայռերի հետ անսասան,
Ուր լուսինն է ջերմ շողշողում
Մեգ-մշուշում իրիկվան,
Ուր հարեմում լի հեշտանքով
Օրն է անցնում մյուսուլման,
Այնտեղ տվավ ինձ գըգվանքով
Կախարդուհին թալիսման։
Նա գըգվում էր և շըշընջում.
«Պահի՛ր իմ այս թալիսման.
Խորհրդավոր ուժ կա միջում,
Ջերմ սիրով եմ տալիս այն.
Ո՛չ ցավերից և ո՛չ մահից
Ո՛չ փոթորկից ժանտ-դաժան,
Օ՜, սիրելի՜ս, կյանքըդ երբեք
Չի՛ փրկիլ իմ թալիսման։
Եվ ո՛չ նա քեզ Արևելքի
Կը պարգևե ճոխ գանձեր.
Եվ ոչ հասցրած գահ ու փառքի՝
Շա՜տ ստրուկների կանե տեր.
Մըտերմի գիրկ, օտար երկրից,
Դեպի աշխարհ հայրական
Դեպի հյուսիս — քեզ հարավից
Չի՜ թռցնիլ իմ թալիսման։
Բայց թե հանկարծ հըրապուրեն
Քեզ նենգալից վառ աչք–ունք,
Կամ սուտ սիրով քեզ համբուրեն
Մութ գիշերին կեղծ շըրթունք,—
Օ՛, սիրակա՛ն, քեզ հանցանքից,
Նոր վերքերից հոգեկան,
Նենգ դըրժումից, մոռացմունքից
Կը փրկե՜ իմ թալիսման։