Ինչ թու՜նդ է քո գինին, իմաստու՜ն, նրանից իմ հոգին հարբում է

Եղիշե Չարենց

[ 211 ]

XX

Ինչ թու՜նդ է քո գինին, իմաստու՜ն, նրանից իմ հոգին

հարբում է.

Դա գինի՞ է, թե խո՞սք է ազդու, նրանից իմ հոգին

հարբում է.

Խմելու՞ ես, մահո՛վ իմ սերած, խմելու ես դու

է՛լ այս գինին,

Եթե այս պարտեզը գաս դու․— նրանից իմ հոգին

հարբում է։