Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
[ 63 ]
ԾՈՎՈՒՆ
Մութ գիշերին լռության մեջ խորասույզ,
Պատուհանիս առջև նստած կ՚երազեմ,
Լայնածավալ ծովն հոն փըռված է անհույզ.
Ալիքներու հեծյունն հազիվ կը լըսեմ.
Սակայն կ՚զգամ լուռ թավալումը ջուրին,
Դեպի անհուն, դեպի անծիր ափունքներ,
Անոր գաղտնի օրորումները խորին,
Խըռովքն անոր ալուցքին մեջ եռուզեռ:
Ու կը նայիմ իմ հոգվույս խորն հուսահատ
Որ անհատակ ծովուն այնքան կը նմանի.
Երանի՜ քեզ, կ՚ըսեմ, օ՛ ծով, որ ազատ
Կը հետևիս հովին որ զքեզ կը տանի:
1912
|
|