Կաղապար:Ամսվա տեքստը/Ապրիլ 2016
Հայկական ժողովրդական հեքիաթ՝ «Ջան-Փոլատ»
Ավալ ժամանակին ըլնում ա չիլնում մի թագավոր, ունենում ա օխտը տղա. վեցը մենծ են ըլնում, մինը քոմմքից պուճուր, ըսենց՝ տասը-տասնէրկու տարեկան։ Էդ վեցը, չունքի լավ հասել ին, ընենց որ աշխար մննելու վախտն էր, էթում են իրանց հորն ասում.— Թագա՛վորն ապրած կենա, ուզում ենք պսակվի, ի՞նչ կասես։
— Լա՛վ, ո՛րդիք,— ասում ա հերը,— ասեք տենամ ո՞րդ ում աղջիկն ա սիրե՝ էթամ ուզեմ, բերեմ պսակեմ։
— Չէ՛, թագա՛վորն ապրած կենա,— ասում են,— մենք օխտն աղպեր ենք, օխտս էլ մի տանից պտի աղջիկ ուզենք, օխտն էլ մի հալալ մոր կաթնակեր, որ մեր մեջը խորթ ու փորթ չըլնի ու քեզանից եդը մեր թագավորությունը չքանդվի, չկործանվի։
— Ա՛յ որդիք, հմի ո՞րդիան բերեմ ընենց աղջկեք, որ օխտն էլ մի տանից ըլնեն, մի հալալ մոր կաթնակեր։