Բաժակներ առնունք, եղբա՛րք,
Լիք լիք բաժակներ գինով,
Կարմիր ու ճերմակ գինին
Մեզ լինի անուշ համով։
Բերներիս տանենք անվախ,
Չէ՛ դա խառնած կամ խարդախ,
Նեկտար է և ո՛չ գինի,
Խըմե՛նք, մեզ անուշ լինի,
Արաքսա ջըրով ցողած,
Հայոց արևով հասած,
Հայոց աղջիկ է քաղել,
Քընքույշ ձեռներով քամել։
Այս բերքն է հայոց երկրին,
Հայաստան տընկած Նոյեն,
Անմահ երկնային գինին
Նա խմեց, երբ իջավ Սարեն։
Այս անուշ գինին խմողը
Սրտեն թո՛ղ հանե ոխը.
Ամենքս էլ ասենք՝ «ամեն»,
