Հավատ
Jump to navigation
Jump to search
| ← Խոստովանություն (Արիս Արսենի) | Արիս Արսենի |
ճաքած լռություն → |
Ես սիրում եմ հոգնած քայլել ճամփաներով։
Բայց թե մի օր հանկարծ ընկնեմ ճամփակեսին,
Ես կձգտեմ կանգնել
Ու մահանալ... կանգնած։
Եվ, փույթ չէ,
Թող ոտքերս մի պահ կանգնեն։
Քանզի գիտե՛մ, գիտե՛մ,
Որ քայլերս պիտի՛ շարունակվեն...
13.10.84, Ստեփանակերտ