Լսո՞ւմ եք, լսո՞ւմ եք, լսո՞ւմ եք —
Թշնամին նախճիր է տոնում...
Խորտակված է կարմիր ընդվզումը,
Խորտակված են մերոնք Կանտոնում։ 5
Ելել է դահիճ Վան—Տին—Վեյը,
Փռել է դիակներ հազար,
Վայրկյանը վիթխարի է, վե՛հ է,
Պայքարը անհավասար...
Ընկնում են կարմիր մարտիկները, 10
Հնձում է թշնամու գերանդին.
Արյունից հորիզոնը շիկնել է,
Շիկնել է վերքերից անթիվ։
Լսո՞ւմ եք, լսո՞ւմ եք, լսո՞ւմ եք,
Ընկերնե՛ր, ընկած Կանտոնում․— 15
Կենդանի է կարմիր ձեր ցասումը —
Թշնամին իզուր է տոնում։
Դեռ կգա՛ն, կգա՛ն ռիկշիները,
Դեռ կգա՛ն, կգա՛ն, Չան—Կայ—Շի՛․
Սարսափից կոռնան դեռ շներդ — 20
Դեռ մի օր կքերթենք կաշիդ։
Մեր կարոտը դեռ սրտաբուխ է.—
Հրդեհի մեջտեղում կեցած՝
Կտեսնենք մի օր դեռ գլուխդ՝
Ռիկշայի ցցին ցցած։
25
Քնեցեք հանգիստ, ընկերնե՛ր իմ
Կանտոնի փողոցում ընկած.
Դեռ կանգուն են կարմիր դրոշները՝
Ձեր մահով աշխարհում տնկած։
Ձեր դրոշը անդուլ բարձրանում է, 30
Հրդեհում մեր ուղին ապագա,—
Մարտիկները ընկնում են —
Հեղափոխությունը կա՛։
