Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ՄԱՅՐԵՆԻ ԼԵԶՈՒ
Արյո՜ւնս եռման... Այդ իմ լեզուն է՝
Սուրբ ու մեսրոպյան ու ոսկեղենիկ.
Իմ երակներով անլուռ հոսում է,
Ծաղկում են լեզվում հող ու հայրենիք։
Փոխեցի՞ր լեզուդ՝ արյունն է փոխվում,
Քո երակների արյունը որդան.
Երբ հայերեն չէ քո սիրտը խփում,
Փլվում է սյունը հայրենական տան։
|
|
