Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մանիշակ (Ռափայել Պատկանյան)
[ 261 ]
Դեռ ո՞ւր է ծիծեռ, դեռ ո՞ւր է սոխակ,
Գարնան կարապետ եկավ մանիշակ.
Երկնային խունկը չորս կողմը բուրեց,
Նորածին աշխարհ նախ նա համբուրեց։
Երկինքն է անամպ, շողշողուն արև,
Տա՛նք մանիշակին, երեխերք, բարև,
Որ մեր դաշտերին բերեց նոր գարուն,
Նախշուն հավերով, ծաղկով զարդարուն։
|
|
|
|
