Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
Մեծ գիշերին մեջ
Մե՜ծ Գիշերին մեջ կ’ընկղմիմ նորեն,
Միակ ուղևորն եմ անբավ ճամբուն.
Մութ է, շա՛տ անցեր եմ լապտերներեն,
Ու պիտի երթա՜մ դեռ գիշերն ի բուն...
Ոչ մեկ աստղ ունիմ ինձ ընկեր, ոչի՜նչ․․․
Գիշերվան հովն իսկ ձըգեցի հեռուն.
Լոկ հոգիս ունիմ ու աչքերըս ջինջ,
Ես կ’երթամ լըսել նվա՜գն աստղերուն․․․
|
|
