Միշտ նույն հուշն է, հուշը նույնն
Միշտ նույն հուշն է, հուշը նույնն
Միշտ նույն հուշն է, հուշը նույն
Չքնա՜ղ, գերող և չըկա
Նրա թույնից անուշ թույն.
Տարիներից հեռակա,
Որպես բոցե մի դաշույն
Պարզվում, կիզում ինձ ագահ.
Կեղեքում է և գգվում
Խինդով քաղցըր մահու պես,
Եվ տխրությամբ մորմոքուն.
Ա՜խ, դեռ քանի գիշեր ես,
Քանի գիշեր-դար անքուն
Պիտի արբեմ սրտակեզ
Խենթացնող այս խնջույքում...