Միշտ նույն հուշն է, հուշը նույն Չքնա՜ղ, գերող և չըկա Նրա թույնից անուշ թույն. Տարիներից հեռակա, Որպես բոցե մի դաշույն Պարզվում, կիզում ինձ ագահ. Կեղեքում է և գգվում Խինդով քաղցըր մահու պես, Եվ տխրությամբ մորմոքուն. Ա՜խ, դեռ քանի գիշեր ես, Քանի գիշեր-դար անքուն Պիտի արբեմ սրտակեզ Խենթացնող այս խնջույքում...
