(Պարսկաստանի և Տաճկաստանի հայերի կյանքից) Թողեր եմ ու եկեր զավակներըս, այգիս, Քանի որ ա՛խ կասեմ, կու քաղվի հոգիս, Կռունկ, պահ մի կացի՜ր ձայնիկդ ի հոգիս, Կռունկ, մեր աշխարհեն խաբրիկ մբ չունի՞ս:
