Նա մեծ էր հողո՛վ, արյունո՛վ...

Հ. Թ.

Նա մեծ էր հողո՛վ, արյունո՛վ։— Արմատնե՜ր ուներ նա

հողում։

Իր երգերը — գեղջուկ նայիրցոլ քրտինքո՛վ էր նա

ողողում։

Հանճարեղ երգերում նրա — իր երկրի արև՛ն էր

շողում։—

Նա մեծ էր հողո՛վ, արյունո՛վ։— Արմատնե՜ր ուներ նա

հողում։—

1933. IV 17