ՆՈՐԻՆ ԳՐԻԳՈՐԻՍ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ ԱՍԱՑԵԱԼ
Դու ես արեգակ, լուսին ի լրման,
Չկայ քեզ օրինակ ի յորդիս մարդկան,
Պաշաթ քի շաւի Իւսուֆի Քանհան,
է՜ նօռասիդայ կուլի բա պօստան[1]:
Պայծառ արուսեակ ի յառաւօտու,
Ես եմ քեզ փափագ, ւ յիսնէ ես հերոս,
Իմ շուշան ծաղիկ, կարմիր վարդըն դու,
Չըրա՞ դէր ամատի, բէմարամ բէ թու[2]:
Սախտեալ գեղեցիկ, ոսկի մէտրասայ,
Մէհրապ է քաշած զաներդ ի նըմա,
Աչերդ է կանթեղ ի ներքոյ նորա,
Կարդան անդադար անդ քսղամուլլահ:
Դու բեթըլմամուր և մաքաթուլլահ[3],
Գամ յայդ հեռաւոր ճանպահդ որ քեզ կայ,
Պըստանամ թազպէհ, բփուշամ խրղայ[4],
Լինի թէ աչերս քեզ արժանանալ:
|
|
Իմ սիւն ի սրտի ւ իմ ուրախութիւն,
Իմ շունչ ու հոգի ւ իմ կենդանութիւն,
Աչացս առաջի ես քուն ւ ի յարթուն,
Տուշմանի թուրայ շաւադ ճիկարխուն[5]:
Նորաբոյս ծաղիկ և տունկ նշենի,
Երեսդ է պայծառ քան ըզթերթ վարդի,
է՜ ամպարֆըշան հուրի ու փարի[6],
ՋՀինդ ու զԽորասան քո մէկ տեսդ արժի:
Շրթունքդ է շաքար, խօսանքըդ ղանտ է,
Լեզուդ ի բերանդ անգին ճօհար է,
Համասփիւռ ծաղկի հոտ ի քէն բուրէ,
Չէ քեզ օրինակ, քոյդ այլ փարթամ է:
Ուներդ է քաման, թարթափդ է քո թիր,
Ջանգ աստ, ու լաշքար մէքունի թատպիր[7],
Թըրով ու սրով շատ ոք խոցեցիր,
Զե՜հ հուքմ ու հրաման, զեհէ՜ սախթադիլ[8]:
Առիւծ ի շամբի բազկօք զօրաւոր,
Ամէն կենդանեաց ես դու թագաւոր,
Երբ աղաղակես ձայնիւդ ահաւոր,
Սարսափեն, դողան երէքըդ բոլոր:
|
|
Կարմիր-սպիտակ խնձոր անտառին,
Ծըրար ըստաշխից և իւղ մեծագին,
Վազելով գնաս ի վերայ լերին՝
Նըման այծեմանց և որթաց եղին:
Բերկրութեան բաժակ և սափ հայաթ,
Ես եմ ծարաւեալ, արբո՛ ինձ մին կաթ,
Պըթէ փիալէ ու շիրին շարպաթ,
Մուրդա զընդա քուն, դարի քարամաթ[9]:
Քան ըզքաջ արծիւ բարձրագնաց ես,
Գեղեցիկ բազայ, լատիֆ ու թառ ես,
Փայլուն սիրամարգ ոսկեփետուր ես,
Քաղցրաձայն կաքաւ մըրղի սահար ես:
Սուրաթդ է սադաֆ մւսրգարտաքրտունք,
է՜ փուստայ տըհան[10] ու բարակ շրթունք,
Սուտակ, դահանակ ու շարեալ ակունք,
Բիւրեղ քանդակեալ մատունք ւ ատամունք:
Քան զգարնանային ամպ քաղցրահոսան
Վայելուչ գունով զերդ ըզծիածան,
Հողմով տարբերի քո հերըդ դեղձան,
Երբ որ ելանես սահրայ ի սէյրան:
Կիւղարի, նոճի, կանաչ ձիթենի,
Նարինջ ու թուրինջ, տունկ պալասանի,
|
|
Տօսախ, սինաբար, շմշատ ու տուբի,
Միշտ կանաչ կենաս քան զնշդարենի:
Զօրըն կու մաշիմ ի հոգս ւ ի ղուսայ,
Վախեմ թէ լինիմ ի քեզնէ ճուտա,
Կամ զիս մոռանաս ու տաս ինձ ճազայ
Պութիմ խիրաթմանդ, քարդի դիւանայ[11]:
Նոր գարուն եղև և նոր առաւօտ,
Նօ պուլպող ամատ, ղումրի ու հօտհօտ[12],
Նոր ձայն արձակեց, նոր նստաւ ի մօտ,
Նօ կող ու սամպուլ ես էի կարոտ:
Հեռացաւ գընաց յինէն տրտմութիւն,
Եկն եհաս այսօր ինձ ուրախութիւն,
Այլ փափագ չունիմ, իմ փափագըն դուն,
Քաղի լոյս աչացըն քո թշնամուն:
Քեզ միշտ հովանի բանըն հայրական,
Միքայէլ հրեշտակըն քեզ պահապան,
Յաշխարհըս կենաս անփորձ ւ անսասան,
Անմեղ, անարատ և անապական:
Ա՛յ Աղթամարցի՝ ղու ծառայ մեղաց,
Աւուրքըդ գընաց ահա ի ձեռաց,
Զգաստացիր հիմիկ և կաց ի յոտաց,
Լալով աղաչէ զՔրիստոս աստուած:
|
|
|
|
