Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ՇՈՒՇԻ
Ռոբերտ Եսայանին
Սարերն ի վեր, սարերն ի վեր, ի վեր
հասնում եմ երկինք
ու մտնում Շուշի։
Գմբեթների շարասյուն է ճամփաներին,
խաչքարերի մի երամ արդեն
երկնքի տարածքում է։
Երբ այստեղ ես՝ եղիր այստեղ։ Բառը՝ կամարներից
ներս, զանգ է հզոր,
ղողանջը գալիս է գալիքից։
Զոհասեղանին մի կտոր քար է դրված,
երկնային մանանա՝
համով ուտվում է։
Կրակը հուշերի մեջ ավելի կրակ է,
իսկ քարերը ծաղկի
կենսագրություն են։
Պարսպի պատի մեջ Բեկորը կանգնել է
կենդանի, որ Շուշին
այլեւս մնա անառիկ։
Սարերն ի վեր, սարերն ի վեր, ի վեր
հասնում եմ երկինք՝
բաց է դուռն Աստծո։
|
|
