— Տակս ոսկի է, — Մի օր փքված, Հպարտ, հպարտ Պուտուկն ասաց: Շերեփը թե՝ — Սուս, ամոթ է, Մի՜ պարծենար Գոնե ինձ մոտ, Հաստափորիկ Կավե անոթ. Հերիք փքվես Դու քեզուքեզ, Որտեղի՞ց եմ Գալիս բա ես:
