Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Խավալ, զուռնա չալեցին,
Սուրփազանին ճամփեցին,
Զա՜վալ Նատեա, նի՛ստ ու լա՛ց,
Միլըյ батюшко-տ կընաց։
Քուխառքաներն ալ թօ լան,
Էռք ու կրակով թօ մընան,
Մէմալ ատպես փարա
Ատ խեղճերուն վօ՞վ պիտ տայ։
Է՜յ, կինիի խանութներ,
Ծեզի ան օրն սեվ սուք էր,
Եփօր զուռնան չալեցին,
Սուրփազանին ճամփեցին։
Վօր շափաթը չորս տուժին
Կօ՜լթ-կօ՜լթ կանէր ծեր կինին,
Փունճ-ախպարներ, ծեզի ալ
Պէտք է շատ լալ, շատ սըքալ,
Մէմալ ատպէս տուք խըման
Չիք ունենալ սուրփազան։
Մէխկն էկար, սուրփազան,
Վօր թողուցիր Նախչըւան,
Էջմիածին պիտ էրթաս
Ուտել լօպի, թան ու սպաս...
Սառտինքան ու չիլիմը,
Քալպասներուն տիլիմը,
|
|
Աղ ու հացքի էնկ օրթան
Էջմիածին հէչ կուտա՞ն...
Հապա անուշ թօռթերը,
Շաթօ-Իքեմ, Սօթեռը,
Հարուր մանէթ ժամուցը...
Տուռը փակից, սուրփազան,
Քու տիմացըտ Նախչըւան։
Եղո՜ւկ քեզ, խե՛ղճ սուրփազան,
Լա՛ց ու կո՛ռա հավիտեան,
Նենգ բունութքը քու պարսից
Ասքան աղետք քեզ պերից։
Աս փորցանքը մէկ ֆայտա,
Խե՜ղճ մարթ, աճափ քեզ կուտա՞յ.
Թե՞ նօր փօսեր կըփօրիս,
Ու մէչն ինքըտ կըկլօրվիս:
|
|
|
|
