Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/297

Ընկել եմ հանդեր։ Ամա՜ն, էրեցիր սիրտրս քո սիրով, Ոտըս կապեցիր թելթել մազերով, էլ չեմ զիմ ան ալ, կըփախցնեմ զորով, Ա՛յ սարի աղջիկ, Ա՛յ սիրուն աղջիկ, Ա յ ղու կարմրաթուշ, Թուխամազ Անուշ։ 70 Քու Հերն ու մ երր թե որ ինձ չրտան, Արին կըթավւեմ ես գես։ի նրման, Սարերր կընկնեմ— կորչեմ անգյուման, Ա՛՛յ սև աչքերով, Ա յ ծով աչքերով, Ունք երը ղ. կ ա մ ա ր, Աղջիկ, քեզ հ ամ ա ո է 6 երգում Է Սարոն, ւ,ւ չի կ ւււր են ում Աղջիկը հանգիստ նըստել վըրան ում. — Էն ո՞վ Էր, նան՚ր, որ կանչում Էր մեզ. 30 Ղու չես իմանո՞ւմ, ականջ ղի՛ր, տե՜ս… — Հերիք Էր, Ան ո՛ շ, ներս արի ղազեն, Քանի զուրս թըռչես, նայես դես ու դեն, Տե սնողն Էլ կասի՝ ինչ աղջիկ Է սա, Հազար մ արդի մոտ կերթա—կրխոսա։ — Մըտիկ տուր, նանի, Էն սարի լանջին, Ե նչքան ավլուկ Է տալի կանանչին. Նանի, թող գրնամ քաղեմ ու հյուսեմ, Էն սարի լանջին «ջան գյուլում» ասեմ… — Հանգիստ կաց, Ան ուշ, դու հասած աղջիկ, 90 Ի՛նչ ունիս ջահել չոբանների մոտ, Նըստիր վրրանում, քու գործին մրտիկ, քՏ Անուշը հանգիստ նըստել վըրանում. 86 Ի՛նչքան ավլուկ Է տալիս կանանչին. 291