Ստորոժ Մաթոսը
էր[1] յուր նոխտեն, և[2] դարձյալ տանում էր ջրկիրի տակառը։
Մի փոքր հետո նա բոլորովին խելոքացավ[3] և, ինչպես միշտ[4], քարշում էր տակառը՝ հանդարտ, գլուխը կախ արած[5]։ Իսկ ջրկիրը[6] չէր դադարում, շարունակ հայհոյում էր Միշկին՝ ցույց տված թարսության համար։
Բութկումը սևակնած կանգնած– նա քրտնում էր իր պաշտոնի ահավորությունից։
Չոբան ընկերը գալիս է դուռը կտրում։
– Մաթոս, հեյ։
– Ի՞նչ ա, ադա, դենը քաշվի։
– Ադա, էդ խի՞ չես տուն գալիս։
– Ադա, <2 անընթ.>։
Մին պառկած է[7], հանկարծ երկաթուղին գալիս է անցնում, վրա չի հասնում։ Հանդիմանում են։ Սպառնում են, որ դուրս կանեն։
– Դե չիմացա։
– Մյուս անգամ սարի գլուխն է բարձրանում, որ տեսնի՝ գալիս է, թե չէ։ Տեսնում է երևաց։ Մինչև ներքև է իջնում, տեսնում է անց է կացել։ Մյուս անգամ կարմիր ու Ներսը[8] քրտնում է։
– Էդ ի՞նչ ա, ադա։
– Այ տա, էդ խի՞ չես տուն գալիս։
– Այ տա, դենը գնա, դենը․․․ տեղս նեղ ա։
– Ադա խի։
– Այ տա, էդ էս անտեր տերության պաշտոնը էս ինչ դժար ա էլել։
– Այ տա։
– Ադա, դենը գնա, քե մատաղ, ես էլ կարալ չեմ։
– Հանես, հե՜յ[11],– տանից բավական հեռու կանգնած ձայն տվեց մի մարդ։ Մինչև Հանեսի դուրս գալը, շները վեր կացան ու ամեն կողմից վրա վազեցին դեպի ձայնը։
– Էդ ո՞վ ես[12],– սրահի շեմքում երևալով ձայն տվեց[13] Բրդաձորցի Հանեսը, մի անճոռնի աժդահա, որին ասում էին Դոնղուզ Ղռան[14]՝ խոզ զարկող[15]։ Իրիկվան աղջամղջում թեև[16] լավ չէր երևում, բայց շների մեջ կանգնած փոքրիկ կերպարանքը և կողքին երկայն ցցված ձողի նման սև բանը նկատելով, իսկույն ճանաչեց և շներին սաստելով առաջ գնաց։
– Խո՛ւդի։
– Հե՜յ։
– Ա՛յ տղա, էդ ի՞նչ խաբար ա, խի՞ չես առաջ գալիս։
– Ա՛յ տղա, առաջ գալու ժամանակ չի. գնա թվանքդ վեր կալ, դուրս արի՛[17]։
– Ի՞նչ խաբար ա[18]։
- ↑ [ջրկիր]
- ↑ [բայց այնուամենայնիվ]
- ↑ հանդարտվեց
- ↑ [գլուխը կախ արած]
- ↑ ա․[Իսկ նրա հետևից գնում էր բարկացած ջրկիրը շարունակ երբեմն հայհոյելով ու շարունակ մտածելով այս նոր պակասության վրա, որ ցույց տվեց յուր ձին։ Անպիտա<ան> սալդաթն իրան խաբեց– գոնե չասաց, որ ձին այդպիսի պակասություն ուներ։] բ․[Շարունակ Միշկին հայհոյելով ցույց տված թարսության համար]
- ↑ [դեռ չէր դադար[ել]ում հայհոյելուց]
- ↑ [մինը]
- ↑ [տնքում է ու]
- ↑ [Հեյ]
- ↑ [– Այ տա էդ խի չես տուն գալիս]
- ↑ [ձայն տվեց]
- ↑ [հե՝յ]
- ↑ [Գյուլլաբաղ<ցի>]
- ↑ [որսկան]
- ↑ [Եվ]
- ↑ [[Հեյ, Հանես] մարդաճանաչ]
- ↑ [– Այ տղա մի ներս արի, տեսնենք]
- ↑ [– Ներս գալու ժամանակ չի, թվանքդ վեր կալ։– Այ տա, էսօր խաբար բի քաղքիցը մարդ <1 առընթ․> ասում են մի քանի]