Ս. Նազարյանցի հիշատակին
Ս. Նազարյանցի հիշատակին
Անձեռագործ դու մահարձան քեզ կանգնեցիր,
Ո՛չ հողանյութ, որպես երկաթ կամ որձաքար.
Հըզոր գըրչով, սուրբ վաստակով և անձանձիր
Շունշ կենդանի և հետ մահվան հանդիսացար։
5
Ահա նոր Ազգ և նոր Լեզուդ յուր ձիթենին,
Քո ջրով բուսած՝ քեզ է բերում, ո՜վ Ստեփանոս,
Խաղաղ մնա՛, վրդովվիր քոնն է դափնին,
Խավարի մեջ մեզ լույս ծագող, Պրոմեթեոս։
Աշխարհ ծնար և աշխարհիս դարձար մշակ,
10
Բայց չըտեսար այս աշխարհից անդորրություն.
Աշխատավոր մարդկան բաժին է փշյա պսակ,
Ա՜հ, քրտնաջա՜ն ոսկրներիդ խաղաղություն։
<1879>