Եղուկ ու հազար մի վայ,
Որ մեղօք ես աղտեղացայ,
Ղեկօք ես ի ծով իջայ
Եւ հողմով չարին վարեցայ:
Կանգնեալ դիտելով ծանեայ,
Զերծելոյ հընար իսկ չըկայ:
Ես եմ մոլորեալ ծառայ,
Զիս գերեալ չարըն սատանայ:
Լուսով քո յիս ակնարկեա,
Զխաւարեալըս լուսաւորեա,
Ինձ յոյս և ճարակ չըկայ
Ելանել ուստի ես անկայ:
Գերի ւ անիմաստ ծառայ,
Մերկմըտեր, աներկբա յուսա՛,
Րամից խընամողն է նա,
Զգերելոյ դարծըն կամենայ:
Իսկ դու ի մեղաց զըղջա՛
Եւ յուսով ի նա հաւատա՛,
Գըթած ւ ողորմած է նա,
Զմաքսաւորն և զպոռնիկն յիշեա՛:
Որ և նոյն աստուածն է նա,
Ամենի զղչալն աղերսայ,
Րամից բոլորեց արքա,
Զսառնացեալս ի սէր քո վառեա՛:
Իսկ ես յանցաւոր գըտայ,
Զ՞ի ի քէն մեղօք հեռացայ:
Սիրով զիս ի քեզ կապեա՛,
Զիս արժան տեսոյդ քո արա՛:
Նան եղկելոյս գըթա՛,
Անառակ որդոյս ողորմեա՛:
Ահա ի քէն մերժեցայ
Եւ ըզգութ սիրոյդ մոռացայ.
Սովամահ եղեալ շրջիմ,
Յագարակ դիւացըն ընթացայ.
Եւ արդ ճըշմարիտ ծանեայ
Զիմ մեղաց մուրհակն ընթերցայ.
Լերինքդ ի կշռել կուգայ
Եւ մեղաց իմոց թիւ ոչ կայ:
է՜, ողորմելի ծառայ,
Զքեզ յանձն աստուծոյ արա:
Թէպէտ քո չարիքն յոլով,
Որ թըւով ի հաշիւ չըկայ,
Վերըստին մեղաց թափեա՛
Եւ յուսով դու խոստովանեա՛.
Ի կոյսն ապաստան լե՛ր դու
Եւ նովաւ զաստուած աղաչեա՛,
Նշանաւ խաչի նորա
Անդադար զքեզ տեառնագըրեա՛.
Ջըրօքըդ զիս ոռոգեա՛,
Զի տապօք չարին չորացայ:
Կարկամեալ մեղօք մեռայ,
Վերըստին, տէ՛ր, զիս նորոգեա՛,
Դու զիմ ցաւս ապաքինեա՛.
Քաջ բըժիշկ Յիսուս, ողորմեա՛
Եւ քեզ փառք այժմ և ապա,
Անզըրաւ կենօք յարակայ:
