Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Թարգմանությունը՝ Հովհաննես Հովհաննիսյանի
* * *
Աղմկալից փողոցում
Թե տաճարումն ես լինիմ
Կամ խնջույքի ժողովում,—
Իմ մտորմունքն ես ունիմ։
Ասում եմ ես, տարիներ
Կանցնեն, ու մեզ հավիտյան
Պիտի գրկե սև գիշեր—
Մեկինս էլ արդ մոտ է ժամ։
Կաղնի տեսնեմ մենավոր՝
Խորհում եմ ես, թե ինձ էլ
Կըթաղե այս ալևոր,
Ինչպես նախնյացս է թաղել։
Քնքուշ մանուկ գգվելիս՝
Ասում եմ, կա՛ց դու բարով,
Տեղըս ես քեզ եմ տալիս,
Ծլիս, ծաղկիս քաղցր օրով։
Եվ ամեն օր, ամեն ժամ
Մտածմունքս է անպակաս,
Աշխատում եմ իմանամ
Մահուս տարին վերահաս։
Եվ ո՞ւր բախտն ինձ կը տա մահ —
Ճանապարհի՞ն թե կռվում.
Թե՞ հովիտն է մերձակա
Իմ պաղ մարմնին ըսպասում.
Եվ անզգա թեպետ դիս
Մեկ է ուր էլ որ փտի.
Բայց հայրենի իմ հողիս
Կուզեի մոտ նա հանգչի։
Եվ դրան մոտ իմ շիրմի
Կյանքը մատաղ թող խաղա.
Եվ բնությունն անհոգի
Միշտ էլ չքնաղ շողշողա։
Թարգմանության տարի՝ 1899
|
|
