Jump to content

Աստղեր շողուն…

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Աստղեր շողուն…

Թարգմանությունը՝ Ալեքսանդր Ծատուրյանի

Աստղեր շողուն…


Աստղեր շողո՜ւն, աստղեր պայծա՜ռ,
                  Երկինք կապուտա՜կ.
Շողշողում է և՜ խիտ անտառ
                  Լուսնի շողի տակ։

Ջուրն է նայում, ջինջ հայելում
                  Անտառը նիրհած.
Անտառի լուռ թավուտներում
                  Խավարն է փըռված։

Հընձվորներն են թըմբերի մեջ
                  Խումբ-խումբ նըստոտել,
Ծիծաղում են, խոսում անվերջ,
                  Խարույկ բորբոքել։

Արոտներում մարդահասակ
                  Շըղթան ոտքերին,
Թափառում է մըթնում մենակ
                  Գյուղի ճերմակ ձին։

Եվ խոր երգ է զիլ ըսկսում
                  Աշխույժ երգասան.
Խըմբի միջից դուրս է վազում
                  Գյուղի ջահել տղան։

Գընդակն առնում, օդն է նետում
                  Բըռնում—աչքը փա՜կ.
Նա պարում է, նա թըռչկոտում.
                  Սուլում, զերթ սոխակ։

Ձայն է տալիս երգին սիրուն
                  Լորին մարգերում.
Երգն է գընում, մարում հեռուն,
                  Արձակ դաշտերում…

Լըճեր փայլո՜ւն, հարթ-հավասա՜ր,
                  Անծա՜յր, ճո՜խ վայրեր.
Ջըրածոցեր ջինջ ու պայծա՜ռ.
                  Ոսկի՜ ճոխ արտեր։

Վերև—աստղե՜ր, ներքև—դաշտե՜ր,
                  Եղեգնի՜ պուրակ…
Եվ բըխում են սըրտից երգեր
                  Ազա՜տ, համարձա՜կ…