Գիշեր է…

Գիշեր է… Քընի ախորժանք չըկա,
Արդեն վայելած ամեն զվարճանք,
Մե՛նք աղոթելու պատրաստ ենք հիմա,
Միայն չըգիտենք— ում ի՞նչ ցանկանանք։

Ցանկա՞նք մենք նրա՛ն գիշեր բարեբեր,
Ով հանուն փըրկչի հա՜մր է և համբե՜ր.
Ում դըժնյա աչքից չե՛ն հոսում արցունք
Ով չէ՛ տըրտնջում, միշտ փակ են շըրթունք։

Ում կոշտ ձեռքերը միշտ բան ու գործում,
Տալիս է հընար մեզ առո՜ք-փառո՜ք
Թաղվել արվեստի, գիտության ծոցում,
Սիրե՜լ անուրջներ, ախտերի՝ բորբոք…

Ով միշտ խավարում անլույս, անթափանց,
Անգիտակ— ի՞նչ է իրավունք, աստված,
Անղե՜կ է կյանքի շավղովն աստանդում,
Որպես անճըրագ ստորերկրյա բանտում…