— Բացե՛ք, մարդիկ, ինձ. — տխուր ժամին այս
Բախում եմ դուռ ես ու պատուհան։
Բացե՛ք, մարդիկ, ես — ձմռան քամի՛ն եմ,
Մեռած տերև եմ հագել ահա։
5
— Մտի՛ր ազատ դու, քամի, մեր տունը,
Ապրի՛ր ձմեռը ծխնելույզում.
Դու մեզ ծանոթ ես, քեզ ընդունում ենք,
Օ, ցուրտ քամի, քեզ — ողջո՜ւյն, ողջո՜ւյն։
— Բացե՛ք, մարդի՛կ, ես — երկար ու մանր 10
Անձրևն եմ՝ թեն մի հագուստ հագած.
Ինձ միշտ ծածկում է հեռվում տումանը
Ու շուրջս մերկ է, տերև չկա։
— Մտի՛ր ազատ դու, անձրև, մեր տունը,
Մտի՛ր, о ցո՛ւրտ դու, մտիր հատու։ 15
Ազատ մտնեն թող մշուշն ու թոնը —
Հազար ծակեր կան խոնավ պատում։
— Բացե՛ք, մարդի՛կ, ձեր դռան փեղկերը․
Բացե՛ք, ես ձյունն եմ ճերմակ ու ծեր։
Քամին ջարդել է բոլոր ճյուղքերը— 20
Ես ծածկելու եմ նրանց ու ձեզ։
— Մտի՛ր ազատ, թող ճչա մրրիկը
Փռի՛ր թերթերդ, վարդերդ ցուրտ.
Ցանի՛ր թերթերդ մինչև տանիքը,
Մինչև կտուրը, ճերմակ դու ձյուն։
25
Մտե՛ք ազատ, ձյուն, անձրև, քամի՛, թեն,
Մտե՛ք, ձմռան դուք ճերմակ ճուտեր։
Մենք ձեզ սիրում ենք, դուք մեզ ծանոթ եք.
Ձեր տխրությամբ, որ մեզ էլ դյութեց։
