Երբ ես տխուր, հուսահատ, Ինձ կորած եմ համարում, Շուրջս մեռած, անապատ, Սրտիս երկյուղ է տիրում։
Մահու ձայնը դառնալուր Հասանում է ականջիս, Մարդիկ մնում անհամբույր Եվ խլանում են կանչիս։ Մի զորություն հզորեղ
Ինձ հուսադրում է հանկարծ. Եվ զգում եմ, ամեն տեղ Դուն ինձ հետ ես, Աստված։