Բայց իմ հոգին խուլ է մարդկանց այդ ձայնին,
Ես օրհնում եմ և՛ սիրո վիշտ, և՛ պատրանք.
Ես ոգեզմայլ սեր եմ երգում աշխարհին,
Առանց սիրո սրտի համար չկա՛ կյանք…
ԲԱՐԻ՜ ՀՐԵՇՏԱԿ
Մարդկանց մեջ մենա՜կ, խե՜ղճ, անմխիթա՜ր,
Ես լալիս էի, իմ օրն էր խավար,
Երբ դու փայլեցիր իմ աղոտ կյանքում,
Որպես մի աստղիկ մթին երկնքում։
Եվ մտերմական մի ջերմ համբույրով
Դու վիշտս դարձրիր ուրախության ծով.
Քո սերը որպես գարնան արշալույս,
Իմ սրտում վառեց նոր կյանք ու նոր հույս։
Եվ քանի՜ հույզեր, քանի՜ անուրջներ՝
Վաղաժամ թաղված, վաղաժամ ավեր,
Բուռն եռանդով նորից կյանք առան
Եվ ողջունեցին քո մտերմության։
Մենակ չեմ էլ ես… Քո սերն է, մանուկ.
Այժմ կյանքի մեջ ինձ ուժ ու նեցուկ.
Քո սերն է երգչիս ընկերը միակ,
Ա՜խ, օրհնյալ լինիս, իմ բարի՜ հրեշտակ։
ԴԱՐՁՅԱԼ ՍԻՐՈ ԿՅԱՆՔ
Դարձյա՛լ սիրո կյանք, երջանի՛կ օրեր…
Ա՜խ, ինչպես սիրտս տրոփում է ուժգին.
Ուր էլ նայում եմ — ժպտում է ինձ սեր.
Սիրո է փոխվել աշխարհն իմ աչքին։
Արև, արշալույս, ջինջ երկնակամար,
Աղբյուր ու գետակ, հովիտ ու անտառ,
