գաւազաններն էլ կոտրեց նրանց ողնաշարի վրայ։ Կախարդը նոյնպէս սկսեց տրտնջալ և յայտնեց որ երբէ՛ք չէր հանդիպել մի այդպիսի կարկուտի։ Դղեակի մօտ նա հրաժեշը տուաւ իշխանուհուն և կամաց շշնջաց նրա ականջին.
—Մտածիր իմ գլխի մասին:
Բայց Ժանի ընկերը լսել էր արդէն: Այն րոպէին, երբ իշխանուհին պատուհանից սողոսկեց իր ննջասենեակը, և կախարդն ուզում էր վերադառնալ, Ժանի ընկերը բռնեց կախարդի երկար, սև մորուքից և իր սրով կտրեց նրա այլանդակ գլուխը: Այդ՝ այնքա՜ն շուտ կատարուեց, որ կախարդը մինչեւ անգամ չիմացաւ: Ուղեկիցը նրա մարմինը նետեց լճի մէջ։ Իսկ գլուխը ջրով լաւ լուանալուց յետոյ, փաթաթեց իր թաշկինակի մէջ, տարաւ պանդոկ և մտաւ անկողին։
Առաւօտեան, թաշկինակը տուաւ Ժանի և պատուիրեց բանալ այն ժամանակ, երբ իշխանուհին կուղղէր երրորդ հարցումը:
Դղեակի մեծ սրահում այնքան բազմութիւն էր հաւաքուել, որ մարդիկ դարսուել էին միմեանց վրայ ինչպէս բողկերը մի կապոցում: Դատաւորները՝ փետրալից
