–Կռիւ, կոտորած, դաւ ու դառնութիւն
Մեղքերն են անգիր յաւիտենութեան։
Մինչ Արմանտը, ա′լ չսպասելու կոչ մը կ'ընէ, Սահեանը յաւիտենական մեղք կը նկատէ — կռիւ, կոտորած, դաւ ու դառնութիւն:
Բայց Վահէ Կոտէլ զուիցերիացի բանաստեղծը քիչ մըն ալ առաջ անցնելով կը գրէ.
- Միայն հնարաւոր լինէր մէկ–մէկ պատռել
Քաղաքների կեղծիքի շապիկը։
Մէկը պիտի ըսէր՝ Երեք բանաստեղծներն ալ լուծում մը չեն տուած հարցին։ Երկրորդ մը պիտի ըսէր — Յեղափոխութեան մէջ է լուծումը: Երրորդ մը պիտի աւելցնէր՝ Պատմական յեղափոխութիւն մը եւս լուծում չբերաւ այս հարցին։
Բայց Արմանտը ըսած է արդէն — Մինչեւ ե՞րբ սպասենք ...
Տեսանք արդէն, որ բանուորները մտերիմներն են բանաստեղծին, քանի որ անոնց կոշտացած ձեռքերը բարիք կը ստեղծեն: Ահա Արմանտին «Մայիս Մէկը».
................................................................
-Քրտինքը ձեր՝ ժանգն է մաքրում երկաթի,
Սրտի, հոգու և մտքի,
Ձեր ոտքի տակ հեւում է հանդը յուռթի՝
Գալարումով երկունքի։
................................................................
Ձեր տօնին այս թող շուշանի պէս բացուի
Վառ արեւը Մայիսի,
Ու զարդարի ձեր ճակատները սաթի՝
Ինչպէս լոյսը ձեր յոյսի։
