Էջ:Բարպա Խաչիկ.djvu/462

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

լով անոր միամիտ հույսերուն առաջ, որոնց արտահայտությունը զգաց անոր խաժ աչքերուն մեջ, սիրտը փղձկեցավ և ձեռքը ֆեսին տանելով բարևելու համար, ըսավ քաղցր ձայնով. —Աստված մուրադիդ հասցնե, Բարպա՛, հող բռնես, ոսկի դառնա, բարի երթաս, ինձի ալ էվել–պակաս հելալ ըրե.