Էջ:Գլադստօն.djvu/159

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

1855 թուին, մինչդեռշարանակւում էր պա

աոերազմլ» մեռաւ \իկոլայ Աւ Բա §տքորդը, կայըր Ալէքստնգր Ի, խազազասիրութիւն ցպց տուեց, ճ վիեննայում դեսպագւաժոդով գումար ուեց։ հաչա ուհթեան պայմաններ որոշելու. համար։ Գեսպանաժո՝Դոէխ վճէւեց որ Թիւրքիան անձեոնմիաելի պիտի Տհաի Ռուսաստանը պիտի հր աժ արուի քԹիւ րքիայի քրիստոնեանե րին հովանավորելու մտքից և բացի դրանից իրաւունք հը պիտի ունենաք նաւատորմ պահել Սև ծովի վրայ։ Ռուսաստանը մերժեց այս ՛վերքի՛ն պայմանը Անգլիան գիքոգութիւն չարաւ, և պատերազմը վե րանորոգուեց։ Այս անգամ երեք դաշնակիցներին միացաւ և չորրորգըՍարդինիան է ՝որ 15 հազար զօրք ուղարկեց 1)/ք ծ՛ովը Ա ստացաւ Անգլիայից 10 միլիոն րուբԱւ։ Գլադստօն դարձեալ յւողոքեց« նա ապացուցանում էր, որ պատերազմը արդէն հասել է իր նպատակին։ Գալով այն բանին, որ Ռուսաստանը պիտի գյրկուի Ա1ւ ծովի ՜վրայ նաւյաաորմ պահելու իրաւունքից գլադ4/տօն ասաց, որ դա անպատլութիւն է կուսաստա ՜նի համար։ յ«ի սկ եթէ մենք այժմ կոււու մ ենք մի աքև պատե բազմական փառք ձեռք բերելու համարք շարունակեց նա—քոՂ պատդամաւո րների ժողովլւ նայէ բանականութեան աչքերով, և նա կը տեսնէ, որ այդպիսի ձգտումը ան բարոյական էք հակամարդկային և հակաքրիստոնէական»։ Աքս սնգամ էլ նա փորձում էր արդարութեան և մարդ