գաաամիաների կողմից խօսեց սըր հա
կօրէոյ Գլադստօնի անփոփոխ բարեկամը և սդխա աակիցը երկար աարիների ընթացքում։ ՜կա անաց, «էս այստեղ կանգնած եմ Գլադստօնի քազաքական հակառակորդնե րի մէ, որոնք մեծամասնութիւն են կազմումյ բայց որոնք մեծ ահո գոլ թեամբ արժանի տարգանք են մտաուցանում նրա յիշաաակին։ )»«քք.ք ինձանից և մի հատ խօսք չէք էսի որ կարողանար դիպչել այդ հակառակորդներին բայց ես չեմ կարող չը յիշաաակե լ հան գուցե ալի այն յաակոէ թիւնները, որոնք ընդհանուր սէր և յարգանք էին առաջացնում։ Գլադստօն գործում էր՝ անյոզգողգ և անկեղծ հաւաա ունենալս վ դէսէԻ այն ամենըւ ինչ նա օգաակար էր համարում իր հայրենիքի համար»։ Գուզուածյ փղձկած լարկգրս։ չը կարողացաւ շարունակել իր ճառըէ Դովեէ «այե մեծ մարդուն, որ իր կենդանու թե ան ժամանակ մերժեց բոլոր պաաիւները՝ և որին ազգը պարաա լոր է պաաուել այժմէ մեռնելուց յեաոյէ իր սքանչացման ամենաբարձր նշանը շնորհելով նրան»
համայնքների ժոգովըէ որ ծայրէ ծայր էիքհէր պաագամաւորներով և բազմաթիւ հանդիսականներով։ Խորին լռութեան էէհ առանց վիճաբան ութիւննե րի, միաձայն ընդունեց հալֆուրի առաջարկը։ \քիենոյն կերպով վերաբերուեց դէպի հան գոլ ցեալի յիշաաակը և էօրդերի պալատը։ Այգ։ ֆոեղ ուղերձի առաջարկութիւնն արալ ինքն լօրդ
