ԱՐԱ ՊԱԼԵՕԶԵԱՆր Մարգարէն ընկերն էր։ Այս երկու տղաքը Գանատա եկած էին Տու նաստանէն, մկրտուելէ ետք Վենետիկի Մուրատ– Ռափայէլեան Մխիթարեան Վարժարանի հայկական աւագանին մէջ.–
Մարգայւ աղգականական կապ ունէր Շաւարշ Նարդունիին հետ:
Արա Պալեօգեանր Մարգարէն նման ուսուցիչ չեղաւ: Գրեց ու թարգմանեց։ Հռչակուեցաւ որպէս թարգմանիչ:
կանձրեւէր։ Արա Պալեօղեւանին տունէն ապակիներուն Վրայշեղակի իյնալով, անձրեւր իր երղր կ՚երգէր։ Ես ալ մատներով թակեցի պատուհանը։
Դուռը բացուեցաւ: Հրամեցէք, ըսաւ մեղմ ձայն մը ակնոցին ետեւէն, բայց դուռը գանգ ունէր։
Արա Պալեօղեան, ըսէ համարձակ, մենք անձրեւէ պէս եկանք ու անձրեւէ պէս ծեծեցինք լուսամուտդ, որովհետեւ անձրեւր բարիք է, մեր գալուստն ալ բաբի։
Աղմուկով ներս մտանք։
Րայց ուրկԼ կր ճան շնաք ղէս։
1)իրեՓ, ըսի իրենք ղուն ճգնաւոր ես, պահուըտած շան մեռած տեղը, բայց թար գման ութիւններդ կր ճանբորդեն աոանց վիգայի, առանց անցագիրի, ուրեմն, գիրքերուղ շնորհիւ քեզ կր ճանչնանք։
Նստեցանք բոլորս։ Արան էր, քոյրը, մայրը ու մենք հինգ հոգիով։
Արա Պալեօզեանր օրական տասը ժամ իր սեղանին առջեւն է։ Հայ գրականութիւնը կր թարգմանէ ան գլեր էնի։ Շնորհալի թարգմանիչ է։
Նիւթապէս զէնք գնահատողները քիչ են. րայց Արան իր գործր կր շարունակէ։ Տունը նիւթապէս ապահովողները մայրն ու քոյրն են, երկուքն ալ դերձակուհի։
Այս կողմերը հայեր կա՞ն, Տիկին Պալեօզեան, կր դիմեմ Արային ն՞րր։ Երկու ընտանիք, կ՚ըլլայ պատասխանը։
Լաւ, այս աղջիկդ ուրկէ պիտի գտնէ հայ փեսացու։ Ու դառնալով Արայէն քրոջը, օրիոիգ, կ՚ըսեմ, տու էք ձեր նկարը, որպէսզի Հալէպէն փեսացու մը ղրկեմ ձեգի։
Տասը րոպի մԼջ աասնամեայ բարեկամներու պէս կր խօսինք ու կր խնդանք բոլորս։
Արան, նոր հրատարակած է երկու գէրք եոստան Զարեանէն։ եր նուիր է ինծի։ Ես ալ իմ գիրքերէս կը նուիրեմ երկու օրինակ։
Երկու ժամ կր մնանք։ եր լուսանկարուինք։ եր խօսինք։ եր խնդանք։
եապուելիք խենթ մր այս Արա Պալեօգեանր։ Հոս եկուր, եկուր Ա–
